22 Temmuz 2010 Perşembe

Say Ki Beni Bencileyin Evet Cahit Zarifoğlu, Belki





Say Ki Beni Bencileyin Evet Cahit Zarifoğlu, Belki


Acınacak yerleri var yüzümün, ne zaman yağmura çıksa ıslığım
Issızlığını hisseder di’li geçmiş olan o çıt kırıldım zaman, bunu bana yaz
Yürüdüğüm yollarda kalbimi yol arkadaşı edinmedim, kuşkusu bu ayaklarımın
Olsaydı keşke deyince bir turna yazıklanmasına dilimin, ah alınıyorum biraz daha
Bilseydim dağa yaslandığında herhangi bir omzun, sonrasında ölümle söze tuttuğunu
Kesmezdim sözünü körler eşliğinde saçlarımın çıkmazına yağan meleğin


Ne zaman yazacak gibi olsam burnumun dibindeki ayeti, kalbinin en hakir yanıyla vur Anlatacaklarım yok, anlatmak için susmuyorum, konuşabilseydim adım Hallaç
Talihi olmazdım bir kırlangıcın, artık iç açacak/acıtıcı kanatları yok, içinde kış korkusu
Dinle diyorum, diyorum dinlemiyor beni gideceğiz son bulmayacak şiirin bize ettikleri
Haklı yanları olurdu vurulduğumuz, yapıştırıldığımız her dosyanın,
Urganı ve çocuk gülüşlerini
Rabbim, hiç akletmiyoruz oysa ne çok Zarifoğlu, daha ne densindi



İrfan Dağ

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder